Dom z zewnątrz:



Salon:



Kuchnia:



Sypialnia Syriusza:



Sypialnia Remusa:
ZAMKNIĘTE

Sypialnia Thomassa:


Sypialnia Devii:
ZAMKNIĘTE

*Wszedł do swojego pokoju i rzucił się na łóżko. Wszystko go bolało. Westchnął i zasnął.*

1 grudnia 2041 roku
Godzina 18:00

*Przed domem przy Grimmauld Place 12 stał niedawno odkupiony samochód Syriusza, który dzięki ostatniej walce mógł odzyskać tytuł Mistrza Świata Wagi Ciężkiej. Black siedział w sypialni przygotowując się do wyjazdu na spotkanie ze swoim starym druhem*

*Tomex szedł ulicą. Kiedy doszedł do swojego celu- samochodu Syriusza Blacka. Podszedł i nachylił się. Wyciągnął zza pazuchy bombę, nastawił i przyczepił do podwozia. Tomex teleportował się na dach budynku,aby dobrze widzieć samochód-bombę.*

Dziękuję, że mi pomogłeś*szepnął z uśmiechem do swojego najstarszego syna - Syriusza*Ale odwiedź czasem grób matki. Max!*zawołał*
Tak tato?*młody chłopczyk podbiegł do Syriusza*Słuchaj się rodzeństwa i ... uważaj na Willa i Charlesa.*zaśmiał się*Niech nie rozwalą domu. Tak jak kiedyś mało nie rozwalili domu Jared i Remy.*Ucałował synów i wyszedł z domu. Zbiegł po schodkach i wsiadł do samochodu. Włożył kluczyk do stacyjki i przekręcił go zupełnie nieświadom, że pod samochodem jest bomba*

*Stojąc na budynku wyciągnął mały detonator. Patrząc na samochód nacisnął przycisk detonujący*

*Syriuszowi zrobiło się gorąco. Całą ulicę wypełnił huk po wybuchu, zaś ciało Syriusza zaczął palić ogień. Syriusz Junior wybiegł z domu i ujrzał spalony metal. Wyciągnął ojca, a właściwie to, co jeszcze po nim pozostało*..j ..ię ...mi.*wymamrotał. Światło w jego oczach zgasło*

*Tomex teleportował się*

*Syriusz wysłał patronusa do Wiktora*Przybądź tak szybko jak możesz na Grimmauld Place. Ojciec nie żyje"

*Wiktor pojawił się na Grimmauld Place. Gdy to zobaczył prawie upadł.* Jak to się stało? *Zpytał brata*

Ktoś podłożył bombę*powiedział*Szybko.. pomóż mi przenieść jego szkielet*powiedział*Tylko to zostało.

Tak *powiedział, nie wyciągnął różdżki. Wziął szkielet ojca za ręce, ze łzami w oczach zaczął go nieść razem z bratem*

Szybko do salonu*powiedział*Kurt! Chodź szybko na dół!

*Udał się do salonu*

*Chłopak wpuścił tylko Kurta*Charles, idź do pokoju. Potem porozmawiamy*powiedział zamykając szybko drzwi. Kurt stanął jak wryty patrząc na metalowy szkielet*Ta... tata?

Tata, wybuch. *Powiedział*

Można przywrócić jego świadomość*powiedział Kurt*

Więc proszę, zrób to *rzekł ocierając łzy*

*Otworzył pokrywę na głowie ojca... i wyciągnął chip*Będzie ciężko. Mocno uszkodzony... a poza tym to stary fragment. Wszczepili mu to jak miał... 9 lat. Podobnie jak ten metalowy szkielet*powiedział*

Ech..  zostaw go sobie, i zrób coś z nim. *Powiedział*